Schutterij. Het oprichtingsjaar van het Sint-Antoniusgilde, ook wel de Broederschap van Sint-Antonius genaamd, is niet bekend. De Broederschap bestond echter al in 1461. De schutterij kwam de landsheer van Gelre te hulp bij aanvallen van de vijand, vooral de Brabanders. In tijd van oorlog moesten de gildebroeders de Gelderse hertogen persoonlijk dienen. Zij beschikten over verscheidene goederen, bekend onder de naam lijfgewingoederen, en voorrechten. De broeders verpachtten de grond en betaalden uit de opbrengst onder meer het salaris van de Blerickse kapelaan. Die moest als tegenprestatie missen opdragen voor de gildebroeders en hun overleden kompanen. Dat gebeurde dan bij het Antonius-altaar in de kerk, waarover de pastoor geen zeggenschap had. Omdat zij nogal vrij gebruik maakten van hun voorrechten en ook inkomsten van kerkelijke instellingen voor zich opeisten, kwamen de broeders in conflict met pastoor Pontanus, die in 1642 in Blerick werd benoemd. Pontanus won en wist hun macht in te perken en de gildebroeders weer aan vaste regels te onderwerpen. Rond 1650 fuseerde het gilde met het Sint-Sebastianusgilde. Het ging echter onder de eigen naam verder. In de achttiende en het begin van de negentiende eeuw beschikten de broeders over een gildekamer in het schoolgebouw op de hoek van de Helling en de Antoniuslaan. Daar werden vaak drinkgelagen gehouden, waardoor ze in conflict kwamen met de pastoors van Blerick. Aan het eind van de negentiende eeuw hield het gilde op te bestaan. Zie: Sint-Sebastianus.