Landbouwvoorman en topman van de Rabobank. Sjra Mertens werd op 15 maart 1918 in Hout-Blerick geboren. Na op jonge leeftijd als gevolg van de dood van zijn vader agrariër (fruitteler) te zijn geworden, kwam hij al snel in de landbouworganisaties en de politiek terecht. Die loopbaan begon meteen na de Tweede Wereldoorlog. In 1945 werd hij niet alleen voorzitter van de afdeling Blerick van de Limburgse Land- en Tuinbouw Bond (LLTB) en lid van het provinciaal bestuur van die bond, maar tevens raadslid van de gemeente Venlo voor de Katholieke Volkspartij (KVP). In 1947 kozen de leden van de LLTB hem tot hun voorzitter, ging hij deel uitmaken van het dagelijks bestuur van het Landbouwschap en zat hij in Provinciale Staten van Limburg. Een jaar later stopte hij met zijn gemeenteraadswerk. In de jaren vijftig ging zijn carrière even stormachtig verder. Vanaf 1952 was hij lid van de Eerste Kamer (wat hij bleef tot 1979) en vanaf 1954 (tot 1975) voorzitter van de Katholieke Nederlandse Boeren- en Tuindersbond (KNBTB). In diezelfde jaren vijftig startte ook zijn klim naar de top van de Rabobank (toen nog Boerenleenbank). In 1955 werd hij lid van de Raad van Toezicht van de Coöperatieve Centrale Boerenleenbank, in 1957 gevolgd door het voorzitterschap van die raad. In 1968 stapte Mertens over naar diezelfde functie bij de Raad van Beheer van de Boerenleenbank. Na de fusie met de Raiffeisenbank en de vorming van de Rabobank (waartoe hijzelf in 1970 het initiatief nam en die in 1972 tot stand kwam) was hij daarvan voorzitter van de Raad van Beheer. Die topfunctie bekleedde hij tot 1983.

Door de jaren heen had hij bovendien tal van commissariaten, onder meer bij Interpolis, Heidemij en Dagblad De Tijd/Maasbode. Bovendien was hij voorzitter van de Nationale Coöperatieve Raad voor Land- en Tuinbouw NCR en lid van de Sociaal-Economische Raad (SER). In de eigen streek was hij onder meer commissaris bij de Venlose enveloppenfabriek Holland, lid van het dagelijks bestuur van het Limburgs Landschap en voorzitter van de Stichting Kasteeltuinen Arcen. Zijn macht en invloed in de Nederlandse landbouwwereld en de politiek waren tussen 1950 en 1980 zeer groot. Mertens werd geroemd om zijn stille diplomatie, zijn bezadigde oordeel, zijn kennis van zaken en zijn vermogen om op het juiste moment de juiste beslissingen te nemen. Diverse malen werd hij gevraagd voor een ministerspost, onder anderen door Marijnen (in 1963) en Van Agt (1980). Mertens weigerde echter telkens. Hij achtte zichzelf niet geschikt voor de echte politiek, onder meer omdat hij dan standpunten zou moeten verdedigen die niet helemaal de zijne waren. De bekroning van zijn loopbaan bleef door eigen toedoen uit.