School voor hoger onderwijs die bestond van 1611 tot 1797. De Latijnse school werd in 1611 op initiatief van de Venlose magistraat gesticht. Vóór die tijd werd aan de stadsschool ook wel Latijns onderwijs gegeven, maar het niveau daarvan was niet hoog. De stad liet speciaal voor de school aan de Grote Kerkstraat, pal tegenover de Sint Martinuskerk, een nieuw gebouw neerzetten. Eerste rector was Johannes Priestenraedt. Deze voldeed blijkbaar niet, want al in 1619 werd hem de leiding ontnomen en werd de school aan de zorgen van de Kruisheren toevertrouwd. Dat gebeurde mede op advies van Erycius Puteanus, de in Venlo geboren maar in Leuven woonachtige geleerde, die zich van afstand met de gebeurtenissen in zijn vaderstad bleef bemoeien. De lessen werden vanaf 1619 gegeven in het klooster van de Kruisheren, het Sint Nicolaasklooster. Aanvankelijk werden alleen leerlingen toegelaten die al konden lezen en schrijven, na 1629 verviel die eis. Kinderen die niet konden lezen en schrijven kregen dat eerst bijgebracht en konden vervolgens verder worden opgeleid. Ze kregen dan vakken als Grieks, Latijn, Frans, rekenen, schrijven en godsdienst en werden tot goede en nette burgers gevormd. De Latijnse school bleef tot 1797 bestaan. In dat jaar gingen de Fransen, die Venlo hadden bezet, tot opheffing van het Kruisherenklooster en de school over.