Oud, van oorsprong Overijssels geslacht, waarvan leden in de zeventiende en achttiende eeuw heer van Blerick waren. De familie Van Laer kwam in deze omgeving terecht door het huwelijk in 1612 van Henri van Laer-Hoenlo met Anne Bertrame van Eyll. Deze was de enige dochter van Sybert III van Eyll, de bezitter van kasteel D'Erp in Baarlo en de heerlijkheid Baarlo. Toen Sybert in 1613 stierf, werd Henri van Laer-Hoenlo de nieuwe eigenaar van kasteel en heerlijkheid. Zij bleven daarna tot 1690 in handen van de familie. Na de dood van zijn echtgenote in 1626 trouwde Henri in 1632 voor de tweede maal. Zijn nieuwe vrouw werd Christina van Bylandt. Een zoon uit dit huwelijk, Johan Bertram van Laer (vóór het huwelijk van zijn ouders geboren in 1632), werd het eerste familielid dat bemoeienissen met Blerick kreeg. Hij trouwde in 1662 met Alexandrina Maria van Hasselholt, dochter van Johannes Godefridus Adamus van Hasselholt, genaamd Stockhem. Deze Johannes Godefridus kocht in 1674 de heerlijkheid Blerick van de Spaanse koning. Na de dood van Johannes in 1677 werd Johan Bertram heer van Blerick. Hij bleef dit tot aan zijn overlijden in 1702. Vanaf 1679 was hij echter nog slechts medeheer van Blerick. De andere helft van Blerick viel toen achtereenvolgens toe aan leden van de families Romer en Ruys. Johan Bertrams zoon Otto Henricus volgde hem op. De Van Laers woonden op de Laerhof ofwel Hiërshof, terwijl de andere heren kasteel Boerlo bewoonden.

Tussen de families Ruys en Van Laer is nog een proces gevoerd om de alleenheerschappij over de heerlijkheid te verkrijgen. Beiden bleven echter de helft behouden tot de Franse revolutie, toen de heerlijkheden werden opgeheven en gemeenten ingevoerd. Antonius Sigismundis van Laer was de laatste telg uit het geslacht die zich medeheer van Blerick mocht noemen. Hij was liefst vijftig jaar (1742 tot 1792) in functie. Na het opheffen van de heerlijkheid bleven nazaten van de Van Laers in Blerick wonen. Zie ook: Heerlijkheid.