Bekende Venlose familie waaruit de stichters van het kopieerconcern Océ-Van der Grinten voorkwamen. De grondlegger van de Venlose tak van de familie was Jan Willem Jacob van der Grinten (1790-1840). Hij repareerde en verkocht horloges. Deze Jan van der Grinten trouwde in 1814 met Maria Anna Willemsen (1787-1848). De echtelieden kregen negen kinderen, zes jongens en drie meisjes. Drie van de zoons leefden slechts kort. Twee anderen, Antoon Rochus (1815-1863) en Johannes Josephus Wilhelm (1823-1900), werden militair in Belgische dienst. De laatste keerde het leger de rug toe en was vanaf 1858 politiecommissaris in Venlo. In die functie, en onder zijn bijnaam 'de Griéze' werd hij erg bekend in de stad. Het negende kind van het echtpaar, Lodewijk Theodoor Adriaan (7 april 1831-11 april 1894), zou echter het allerbekendst worden. Hij maakte zich het apothekersvak eigen en begon in 1857 te Venlo apotheek De Leeuw aan de Steenstraat. Later stichtte hij de Vennootschap onder Firma L. van der Grinten. Die firma exploiteerde zijn vinding: boterkleursel. Met dat boterkleursel kon de toentertijd in opkomst zijnde margarine een smakelijker kleurtje worden gegeven. Lodewijk van der Grinten trouwde op 18 februari 1862 met Lieske Muijsers (1834-1910). Zij kregen twaalf kinderen, twee daarvan stierven kort na de geboorte. Uiteindelijk hadden ze vier zoons en zes dochters. Twee van de zoons, Toon en Joseph, werden luitenant-generaal in het Nederlandse leger. De andere twee, Frans en Willem, kozen het vak van hun vader: apotheker. Frans (18 december 1865-22 maart 1943) was degene die ook het werk van Lodewijk voortzette en uitbouwde. Hij had zich tijdens zijn apothekersstudie verdiept in de kleurstoffenchemie.

Onder zijn leiding kwam het tot fabrieksmatige produktie van boterkleursel. Daartoe werd in 1902 aan de Hogeweg een fabriek gebouwd. Uit zijn huwelijk op 31 januari 1893 met Agnes Wilhelmina Anna Huenges (1873-1921) kwamen zeven kinderen voort, vijf zoons en twee dochters. Drie van de zoons, Louis (1894-1981), Karel (1901) en Piet (1895-1977) namen het vaandel van hun vader over. Alle drie hadden ze chemie gestudeerd. Een uitvinding van Louis, de halfdroge diazotypie (een voorloper van het fotokopiren), leidde ertoe dat het familiebedrijf zich vanaf 1928 niet meer uitsluitend op het boterkleursel toelegde. De N.V. Chemische Fabriek L. van der Grinten kwam tot stand. Deze werd vervolgens uitgebouwd tot het huidige kopieerconcern. Bij die uitbouw waren drie Van der Grintens van de volgende generatie betrokken. Louis, Karel en Piet hadden afgesproken dat van elk van hen slechts één zoon in het bedrijf mocht komen. Dat werden respectievelijk Loek (1918-1977), die directeur werd van de eerste dochteronderneming Andeno N.V; Daan (1928-1987); en Olav (1926). Beide laatsten bekleedden diverse directiefuncties binnen het bedrijf. Olav was in 1988 de laatste Van der Grinten die uit het concern stapte. De Van der Grintens hebben steeds veel banden met het Venlose maatschappelijk leven gehad. Zij waren lid van talloze organisaties en zetten zich daar enorm voor in.