Dagblad dat vanaf 18 april 1945 in Venlo verschijnt. Meteen na afloop van de Tweede Wereldoorlog kregen drie Venlonaren (Toon Schrijnen, Sjeng Scheepers en Eugene Goossens) opdracht een krant uit te brengen in het vroegere verschijningsgebied van de Nieuwe Venlosche Courant. Vanwege haar oorlogsverleden mocht die niet meer verschijnen. De gebouwen en apparatuur van de NVC werden gebruikt om de uitgave van het Dagblad voor Noord-Limburg mogelijk te maken. Eerste hoofdredacteur werd Gijs Bertels, de in 1942 om principiële redenen opgestapte waarnemend-hoofdredacteur van de Nieuwe Venlosche Courant. De eerste jaren van het bestaan van de krant stonden in het teken van de wederopbouw. Niet alleen van het bedrijf zelf, maar ook van de wederopbouw van Noord-Limburg. Daarover werden vele artikelen geschreven. Op religieus, politiek en maatschappelijk terrein ging het Dagblad voor Noord-Limburg gewoon daar verder waar de Nieuwe Venlosche Courant in mei 1940 was opgehouden. Zeker de eerste twintig jaar van zijn bestaan was het Dagblad voor Noord-Limburg een door en door katholieke krant, die in alles de Katholieke Volkspartij (KVP) steunde. Aan het eind van de jaren zestig en in de jaren zeventig veranderde dat echter. De houding ten opzichte van KVP en kerk werd kritischer. Zo reageerde het Dagblad voor Noord-Limburg in 1972 (toen onder leiding van hoofdredacteur Maarten Plukker) teleurgesteld op de benoeming van bisschop Gijsen van Roermond, een reactie die tien jaar eerder nog onmogelijk zou zijn geweest.

Het omschakelingsproces naar een kritische, neutrale krant was eind jaren zeventig voltooid. Het Dagblad voor Noord-Limburg was geen katholieke krant meer, in de statuten werd alleen nog gesteld dat bij het maken van de krant "de beginselen van het christendom" richtinggevend zouden zijn. Een belangrijk moment in de historie van het Dagblad voor Noord-Limburg was de toetreding in 1972 tot het Audet-concern (Associatie van Uitgevers van Dagbladen en Tijdschriften). Daardoor raakte de krant voor een deel haar zelfstandigheid kwijt. Wat dat voor gevolgen kan hebben, merkte ze in 1977 toen besloten werd geen nieuwe pers meer aan te schaffen, maar het Dagblad voor Noord-Limburg voortaan op de persen van De Gelderlander in Nijmegen te drukken (en vanaf 1984 op die van De Limburger in Roermond). Begin 1988 ging de krant op in een nog groter verband. AUDET fuseerde met VNU (Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven). Ook dat zou vergaande gevolgen hebben voor het Dagblad voor Noord-Limburg. Hoewel bij de fusie tussen AUDET en VNU een garantie was gegeven voor de redactionele onafhankelijkheid van de tot het nieuwe concern behorende dagbladen, trok VNU zich daar al snel niets meer van aan. Op 2 februari 1989 maakten de directies van De Limburger en het Dagblad voor Noord-Limburg bekend dat zij een fusie van beide kranten nastreefden. Economische redenen daarvoor ontbraken, het ging de Venlose krant voor de wind en het abonnementenaantal dat ruim boven de 50.000 lag, nam nog steeds toe. Slechts door massaal verzet van het personeel van het Dagblad voor Noord-Limburg kon de fusie voorlopig worden afgewend.