De oudste drinkgelegenheden in Venlo waren plaatsen waar gasten van de Venlose magistraat werden ontvangen en vermoeide reizigers hun dorst konden laven alvorens hun tocht voort te zetten. Tot die uitspanningen behoorden herbergen als 'De Gelderse Postwagen' en 'De Hazewind'. In het centrum van de stad boden in later eeuwen bekende cafés als 'Centraal' en 'Amicitia' aan de Markt, 'National' aan de Keulse poort, 'Suisse', 'de Gouden Arend' en 'de Landskroon' aan de Vleesstraat en 'Zur Guten Quelle' en 'de Gouden Tijger' aan de Lomstraat de mogelijkheid tot ontspanning en feestvieren. Bekende danszalen waren Vervoort in de Parkstraat, Kulkens aan de Grote Beekstraat en Haenen in de Heutzstraat. Met name tijdens de jaren dat er in Venlo een garnizoen was gelegerd bestond er een grote behoefte aan drinkgelegenheden. In de twintigste eeuw gingen de cafés zich op andere behoeften oriënteren. De oude herbergen en cafés maakten plaats voor de bars en discotheken, die met name in de jaren zestig en zeventig als paddestoelen uit de grond schoten. In tegenstelling tot de oude cafés, die een inrichting hadden die aan thuis herinnerde, waren de bars vol glitter en gekleurd licht. Voorbeelden van dergelijke bars waren 'Incognito-club' aan de Noord-Binnensingel, 'Tuf-Tuf' aan de Keulse poort en 'Trocadero' aan de Parade. Tegen het einde van de jaren zeventig, begin jaren tachtig werd hier en daar het oude bruine café weer in ere hersteld. Voorbeelden hiervan waren 'de Tapperij' aan de Parade en 'de Gouden Tijger' aan de Lomstraat. Café 'de Witte' (in ieder geval van vóór 1853) aan de Parade doorstond al deze trends en bleef 'de hoêskamer van Venlo'.