Kerkelijk goedgekeurde liefdadige verenigingen van gelovigen die "het bevorderen van de openbare eredienst" tot doel hadden. De broederschappen waren belast met de organisatie van processies, baden de rozenkrans voor, hielden collectes en zorgden voor de inrichting van de kerk. Zo noemde het Venlose schippersgilde zich Sinter Claesbroederschap omdat de Heilige Nicolaas als beschermheer van de schippers te boek staat. In 1378 bouwden de Claesbroeders een kapelletje, even buiten de Laerpoort waarin ze een beeld van hun patroon plaatsten. Enkele jaren later lieten ze een grotere kapel bouwen, vermoedelijk op de hoek Klaasstraat-Begijnengang. De aangrenzende straat werd vanaf 1396 Sinter Claesstraat genoemd. De Broederschap van het Allerheiligste Sacrament des Altaars werd in 1298 door Paus Bonifacius VIII kerkelijk goedgekeurd. De Broederschap van het Heilig Kruis werd in 1645 opgericht (of hernieuwd) door de Kruisheren. Enkele jaren hierna hernieuwden de Witheren van de St. Martinuskerk de aloude broederschap van het Allerheiligste Sacrament. De broederschap 'Ingen dael' van de Akkermannen was genoemd naar de oude Daelkerk. In het begin van de zestiende eeuw waren in Venlo ook de broederschappen 'St. Anna', en 'Sint Sebastiaan' actief. Ze waren verbonden aan de parochiekerk Sint Martinus. In de negentiende eeuw waren in Venlo nog twee (ingeslapen) broederschappen: de Aartsbroederschap van de Heilige Rozenkrans (de toevoeging 'aarts' was een eretitel) en de Aartsbroederschap van het Allerheiligste Sacrament des Altaars. Onder deken C. Schrijnen werden ze nieuw leven ingeblazen en groeiden ze uit tot strakke organisaties met honderden leden. Na de Tweede Wereldoorlog bleef alleen de Aartsbroederschap van het Allerheiligste Sacrament voortbestaan. Zie: Belletable.