Aanvankelijk werden Venlose bejaarden verzorgd in het Sint-Jacobsgasthuis op de hoek van het Hel- en Maasschriksel. Vanaf 1820 kregen zij onderdak in een nieuw gebouw aan de Grote Kerkstraat, naast de vroegere stadsschool. Dit gebouw deed tot 1961 als bejaardenhuis dienst. Omdat dit onderkomen na de Tweede Wereldoorlog niet meer voldeed, kochten de Burgerlijke Godshuizen - op dat moment de enige instelling in Venlo die zich met bejaardenzorg bezighield - in 1958 een stuk grond aan de Goltziusstraat, tegenover het Julianapark. Op dit terrein werd in 1961 het eerste moderne Venlose bejaardentehuis, Huize Beerendonck, gebouwd. Het complex bood ruimte aan 180 bejaarden. Op 1 oktober 1960 werd een tweede bejaardentehuis, Huize Meeuwbeemd (capaciteit 250 bewoners), in gebruik genomen. De bouw van dit tehuis was een initiatief van de stichting 'Katholieke bejaardenzorg Venlo'. In 1986 werden beide bejaardenhuizen eigendom van de Stichting Verzorgingshuizen voor Ouderen Venlo. In 1987-1988 werd een nieuwe Meeuwbeemd gebouwd vlak achter de plaats waar de oude Meeuwbeemd stond, die in 1992 werd gesloopt. Eenzelfde lot was eerder Huize Beerendonck beschoren. Dit seniorenhuis werd in 1990 gesloopt en in 1991 op dezelfde plaats opnieuw opgebouwd.